Vorige week gingen Marco en Danielle en ik de helderse duinen in. Marco zat de hele ochtend op afbericht te wachten (want mistig, ijskoud) terwijl ik vanaf het moment dat ik wakker werd stond te popelen om te gaan fotograferen. Het was mistig, had gevroren en de zon zou later die ochtend doorbreken. Beter weer kon ik niet wensen. Eenmaal flink afgekoeld in de duinen, liepen we, om door te warmen, richting het bos. En alsof de ijzige duinen al niet een enorm cadeau waren, troffen we in het bos ook nog eens het mooiste zonlicht!
Genoeg inleiding, ga maar snel kijken!
